بسم الله الرحمن الرحیم
فضائل امیرالمومنین علیه السلام
رسول خدا(ص) فرمود: «خداوند به من وحى کرد: اگر همه مردم روى زمین به امامت على(ع) معتقد بودند، من آتش جهنم را خلق نمی‌کردم».
منابع :
شیخ صدوق، الامالی، ص 657، تهران، کتابچی، چاپ ششم، 1376ش؛ شیخ حر عاملی، الجواهر السنیة فی الأحادیث القدسیة (کلیات حدیث قدسی)، ص 467، تهران، دهقان، چاپ سوم، 1380ش.
بسم الله الرحمن الرحیم
فضائل امیرالمومنین علیه السلام
شیخ حسن بن سلیمان رحمه الله در کتاب «محتضر» از کتاب «نوادر الحکمة» از عمّار بن یاسر نقل مى کند که گفت: رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود:
آن شب که به آسمانها سیر داده شدم و به بالاترین مرتبه قرب پروردگار نائل آمدم از ناحیه ربوبى به من خطاب شد:
یا محمّد من أحبّ خلقی إلیک؟
اى محمّد ؛ محبوبترین آفریده من نزد تو کیست ؟
عرض کردم: خداوندا ؛ تو داناتر هستى.
فرمود: من داناترم ولى مى خواهم از زبان خودت بشنوم.
عرض کردم: پسر عمویم علىّ بن ابى طالب علیه السلام. فرمود: نگاه کن.
فالتفتّ فإذا بعلیّ علیه السلام واقف معی، وقد خرقت حجب السماوات، وقد أوقف رأسه یسمع ما یقول فخررت للَّه تعالى ساجداً.
همین که نگاه کردم دیدم على علیه السلام با من ایستاده و همه پرده هاى آسمانى را دریده و موانع را کنار زده و سر خود را بلند کرده گفتگوى ما را گوش مى کند، پس بر خاک افتاده و براى خدا سجده کردم.
منابع :
المحتضر: 107، بحار الأنوار: 383/25 ح 37.
بسم الله الرحمن الرحیم
عبور از سختی ها و مشکلات با نام مبارک امیرالمومنین علیه السلام
ﺭﻭﺯﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ، ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ، ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺩﺭّﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺳﻴﻞ ﺁﺏ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻓﻮﺭﺍً ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﺨﻰ ﻳﺎﭘﺸﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻓﺖ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻡ. ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻗﺪﺭﻯ ﺗﻮﻗّﻒ ﻛﻦ، ﺳﭙﺲ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﻓﻮﺭﺍً ﺁﺏ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﻔﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.
ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻯ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ؛ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﻔﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮﺩﻯ؟
ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﺗﻮ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﻔﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻯ؟
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺃﻧﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﺑﺈﺳﻤﻪ ﺍﻟﺄﻋﻈﻢ. ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ.
ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺴﺖ؟
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﺳﻢ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ.
ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪﻡ. ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻪ ﺣﻘّﺎﻧﻴّﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩ.
منبع :
مدینة المعاجز - ج۱- ص۴۳۰
بسم الله الرحمن الرحیم
دره ضیاع
در کتاب «فضائل» از عمر بن خطّاب نقل کرده است که گفت: در حضور رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم در مسجد آن حضرت بودیم، نماز ظهر را به جماعت برپا داشت، سپس به محراب تکیه کرد، همانند ماه در نهایت درخشندگى و کمال بود و اصحاب در اطرافش جمع شده بودند، ناگهان نگاهى به آسمان نمود، و پس از مدّتى نگاهى به زمین کرد و سپس به کوه و دشت نظرى کرد و فرمود:
اى گروه مسلمین ؛ ساکت باشید خداوند شما را رحمت کند، بدانید در دوزخ درّه اى است که درّه ضیاع نامیده مى شود، در آن چاهى است و در آن چاه مارى است، جهنّم از آن درّه و درّه از آن چاه، و چاه از آن مار هر روز هفتاد مرتبه به خدا شکایت مى کند.
عرض کردند: اى رسول خدا ؛ این عذاب دو چندانى که قسمتى از آن از قسمت دیگرش گله مى کند براى چه کسى است ؟ فرمود:
هو لمن یأتی یوم القیامة وهو غیر ملتزم بولایة علیّ بن أبیطالب علیه السلام.
براى آنهائى که به صحنه قیامت در حالى که به ولایت على بن ابى طالب پایبند نبوده اند وارد شوند.
منابع :
الروضة: 9، بحار الأنوار: 250/39 ح 14.
بسم الله الرحمن الرحیم
امیرالمومنین ما کجا و خلیفه اهل بدعت کجا
می گوید: آنگاه اهل خیبر را محاصره کردیم، و این محاصره آنقدر طول کشید که دچار مخمصه شدیدی شدیم، و سپس خدای تعالی آنجا را برای ما فتح کرد، و آن چنین بودکه رسول خدا(ص)لوای جنگ را به دست عمر بن خطاب داد، وعده ای از لشکر با او قیام نموده جلو لشکر خیبر رفتند، ولی چیزی نگذشت که عمر وهمراهیانش فرار کرده نزد رسول خدا(ص)برگشتند، در حالی که اوهمراهیان خود را می ترسانید و همراهیانش او را می ترساندند، و رسول خدا(ص)دچار درد شقیقه شد، و از خیمه بیرون نیامد، و فرمود: وقتی سرم خوب شد بیرون خواهم آمد.بعد پرسید: مردم با خیبر چه کردند؟جریان عمر را برایش گفتند فرمود: فردا حتماپرچم جنگ را به مردی می دهم که خدا و رسولش را دوست می دارد، و خدا و رسول او، وی رادوست می دارند، مردی حمله ور که هرگز پا به فرار نگذاشته، و از صف دشمن برنمی گردد تاخدا خیبر را به دست او فتح کند (1).
رسول خدا(ص)فرمود: علی ابن ابی طالب کجاست؟عرضه داشتند یا رسول الله او درد چشم کرده.فرمود: بفرستید بیاید.رفتند و آن جناب را آوردند.
حضرت آب دهان خود را به دیدگان علی(ع)مالید، و در دم بهبودی یافت، به طوری که گوئی اصلا درد چشم نداشت، آنگاه رایت را به وی داد.علی(ع)پرسید: یارسول الله!با آنان قتال کنم تا مانند ما مسلمان شوند؟فرمود: بدون هیچ درنگی پیش روی کن تا به درون قلعه شان درآئی، آنگاه در آنجا به اسلام دعوتشان کن، و حقوقی را که خدا به گردنشان دارد برایشان بیان کن، برای اینکه به خدا سوگند اگر خدای تعالی یک مرد را به دست تو هدایت کند برای تو بهتر است از اینکه نعمت های مادی و گرانبها داشته باشی.
سلمه می گوید: از لشکر دشمن مرحب بیرون شد، در حالی که رجز می خواند، ومی گفت: "قد لمت خیبر انی مرحب..."، و از بین لشکر اسلام علی(ع)به هماوردیش رفت در حالی که می سرود:
انا الذی سمتنی امی حیدره کلیث غابات کریه المنظره اوفیهم بالصاع کیل السندره (2)
آنگاه از همان گرد راه با یک ضربت فرق سر مرحب را شکافت و به خاک هلاکتش انداخت و خیبر به دستش فتح شد (3).
این روایت را مسلم (4) هم در صحیح خود آورده.
با توجه به مطلب قبل
پی نوشت :
1) مجمع البیان، ج 9، ص 119.
2) من همانم که مادرم نامم را حیدر گذاشت، من چون شیر جنگلم که دیدنش وحشت است، وضربت من مانند کیل سندره که احتیاج به دو بار وزن کردن ندارد احتیاج به تکرار ندارد.
3) صحیح بخاری، ج 5، ص 171 و مجمع البیان، ج 9، ص 120.
4) صحیح مسلم، ج 5، ص 178.
بسم الله الرحمن الرحیم
فضائل امیرالمومنین علیه السلام
اخطب خوارزم «1»- از عبد اللَّه بن مسعود روایت می کند که: پیامبر (ص) فرمود: چون خداوند تبارک و تعالی آدم را بیافرید و از روح خود در او دمید آدم عطسه کرد و در پی آن گفت: ستایش از آن خداست. پس خدا بدو وحی کرد که: بنده ام مرا ستودی، به عزّت و جلالم سوگند اگر نمی بود دو بنده ای که می خواهم در دنیا بیافرینمشان تو را نمی آفریدم.
عرض کرد: بار خدایا! آیا آن دو از من خواهند بود؟ فرمود: آری، ای آدم، سرت را بالا گیر و ببین. آدم سر خویش بالا گرفت که ناگه بر عرش چنین نگاشته یافت: نیست خدایی مگر اللَّه، محمّد پیامبر رحمت و علی برپاکننده حجّت است و هر که حقّ علی را بشناسد پاک و پاکیزه گردد و آن که حقّش را انکار کند ملعون خواهد بود و زیانکار. به عزّتم سوگند خوردم هر آن کس را که از او فرمان برد به فردوسش درآورم گرچه مرا عصیان کند، و به عزّتم سوگند خوردم هر که از فرمان او سر برتابد به دوزخش کشم گرچه از من فرمان برد. «2»
پی نوشت :
(1) مناقب خوارزمی/ 227.
(2) مصنّف این حدیث را در «نهج الحق»/ 232 آورده و شیخ مظفّر در «دلائل الصّدق» 2/ 503- 504 چنین توضیحی را پیرامون این خبر بر آن
