شهادت عصا به امامت حضرت جواد علیهم السلام

 بسم الله الرحمن الرحیم

شهادت عصا به امامت حضرت جواد علیهم السلام

 کلینى ‏رحمه الله در کتاب «کافى» بابى تحت عنوان «آنچه به سبب آن ادّعاى حقّ و باطل از یکدیگر جدا مى‏ گردد» تشکیل داده و در آنجا از محمّد بن ابى العلاء نقل کرده است که گفت:

    از یحیى بن اکثم قاضى سامراء - بعد از آنکه او را بسیار امتحان نمودم و با او مناظره و گفتگو و مراسله داشتم و از علوم آل محّمد علیهم السلام سؤال کردم - شنیدم که گفت: روزى وارد مسجد رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم شدم تا قبر مبارک او را طواف کنم، حضرت جواد علیه السلام را دیدم که در آنجا طواف مى ‏کند، درباره مسائلى که در نظر داشتم با آن حضرت گفتگو کردم و او همه را جواب فرمود . به ایشان عرض کردم: مى‏ خواهم سؤالى از شما بپرسم ولى بخدا قسم خجالت مى‏ کشم.

 امام علیه السلام فرمود: من از آن سؤال به تو خبر مى‏ دهم قبل از آنکه بپرسى، مى‏ خواهى از امام سؤال کنى که کیست؟

 عرض کردم: بخدا قسم سؤال مورد نظرم همان است.

 فرمود: من امام هستم، عرض کردم نشانه‏ اى مى‏ خواهم تا یقین کنم.

 آن حضرت در دست خود عصایى داشت، وقتى من چنین گفتم فوراً آن عصا شروع به صحبت کرد و گفت:

 إنّ مولای امام هذا الزمان وهو الحجّة.

 به راستى مولا و صاحب من امام این زمان است و او حجت پروردگار است .

منابع :

الکافى: 353/1 ح9، مناقب ابن شهراشوب: 393/4، بحار الأنوار : 68/50 ح 46.

أنا مُحَمَّدِ بْن عَلیُّ الْرِضا (علیهم السلام)

بسم الله الرحمن الرحیم

أنا مُحَمَّدِ بْن عَلیُّ الْرِضا علیهم السلام

 برسى ‏رحمه الله در کتاب «مشارق» مى‏ گوید: روایت شده است : حضرت جواد علیه السلام بعد از شهادت پدرش به مسجد رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم آمد ، در حالى که در سنین کودکى بود ، به طرف منبر به راه افتاد و یک پلّه بالا رفت و سپس شروع به سخنرانى نمود و فرمود :

 أنا محمّد بن علیّ الرضا ، أنا الجواد، أنا العالم بأنساب الناس فی الأصلاب أنا أعلم بسرائرکم وظواهرکم وما أنتم صائرون إلیه، علم منحنا به من قبل خلق الخلق أجمعین وبعد فناء السماوات والأرضین.

 من محمّد فرزند على بن موسى الرضا علیهما السلام هستم و لقبم جواد است، من به نسب‏هاى مردم وقتى در صلب پدران خود هستند آگاهم، من از امور باطنى و ظاهرى و آینده شما باخبرم، و این دانش ، اکتسابى نیست بلکه قبل از آفرینش خلائق و پدید آمدن هستى به ما بخشیده شده و تا از بین رفتن آسمان‏ها و زمین آن را دارا مى ‏باشیم .

 و اگر غلبه اهل باطل و دولت گمراهان و به شک افتادن اهل شک نبود هر آینه کلامى مى‏ گفتم که اولین و آخرین به شگفت مى ‏آمدند.

 سپس دست مبارک خود را بر دهان نهاد و فرمود:

 یا محمّد، اصمت کما صمت آباؤک من قبل .

  سکوت کن همان طور که پدرانت پیش از تو سکوت کردند.

منابع :

مشارق الأنوار : 98 ، بحار الأنوار : 108/50 ح 27 ، دلائل الإمامة: 385 با کمى اختلاف .

فضائل امام جواد علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل امام جواد علیه السلام

طبرى رحمه الله در کتاب «دلائل الإمامه» از زکریّا بن آدم رحمه الله نقل کرده است که گفت: در خدمت حضرت رضا علیه السلام بودم که حضرت جواد علیه السلام را در حالیکه سنّ شریف او کمتر از چهار سال بود نزد او آوردند ، دست خود را بر زمین زد و سر خود را به طرف آسمان بلند کرد و مدّتى در فکر فرو رفت .

    حضرت رضا علیه السلام فرمود :

 بنفسی أنت، فیم طال فکرک .

 فدایت شوم ، در چه باره این قدر فکر مى‏ کنى؟

 عرض کرد: فیما صُنع باُمّی فاطمة علیها السلام أما واللَّه لاُخرجنّهما ثمّ لاُحرقنّهما ثمّ لاُذرینّهما ثمّ لأنسفنّهما فی الیمّ نسفاً .

 در آن رفتار زشت و ظالمانه ‏اى که با مادرم فاطمه علیها السلام نمودند، بخدا قسم آن دو ظالم را از قبر بیرون مى ‏آورم، بدن آنها را به آتش مى‏ سوزانم، و خاکسترش را بر باد مى ‏دهم ، و آن‏ها را در دریا سرازیر مى‏ کنم.

 حضرت رضا علیه السلام او را در برگرفتند و بین دو چشمان مبارک او را بوسیدند و فرمودند: پدر و مادرم بفدایت، تو شایسته و سزاوار منصب امامتى .

منابع :

نوادر المعجزات: 183 ح 10، دلائل الإمامة: 400 ح 18، بحار الأنوار : 59/50 ح 34، مدینة المعاجز: 324/7 ح 55 .

فضائل امام جواد علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل امام جواد علیه السلام

عیّاشى‏ رحمه الله در کتاب تفسیر از محمّد بن عیسى بن زیاد نقل کرده است که گفت: در دفتر و محلّ کار ابن عبّاد بودم ، دیدم مشغول رونویسى نوشته ‏اى است ، از آن سؤال کردم که چیست ؟ گفتند : نامه ‏اى را حضرت رضا علیه السلام از خراسان فرستاده است. از آنها درخواست کردم که آن را به من نشان دهند تا بخوانم ، و آنها پذیرفتند .

    در آن نوشته شده بود:

 بسم اللَّه الرحمن الرحیم، أبقاک اللَّه طویلاً وأعاذک من عدوّک، یا ولدی ، فداک أبوک.

 بنام خداوند بخشنده مهربان، خداوند تو را نگهدارد و در پناه خود از شرّ دشمنانت محافظت فرماید، اى پسرم ، فدایت شوم .

 من در حال حیات و در صحّت و سلامتى اموال خود را به تو واگذار نمودم، به امید آنکه خداوند بر تو منّت گذارد و بر خویشاوندان خود و غلامان حضرت موسى بن جعفر و امام صادق‏ علیهما السلام احسان و بخشش کنى.

 و امّا سعیده(1) او زنى است که هوشیار است و استعداد قوى و دقت نظر دارد در اموالى که می ‏بخشند.

 خداوند تبارک وتعالى فرموده است: «مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّه قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَه لَهُ أضْعافاً کَثیرَة»(2) ، «کیست که به خدا وام دهد وام نیکویى و او برایش چندین برابر کند» .

 و فرموده است: «لِیُنْفِقَ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِه وَمَن قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنْفِقْ مِمّا آتاهُ اللَّه»(3) .

 «تا آنکه اشخاص دارا و ثروتمند به اندازه ثروت خود و کسانى که نادار هستند به قدر امکان که خدا به آنها مرحمت نموده بخشش کنند».

 و هر آینه خداوند به تو وسعت زیادى عطا کرده است، اى پسرم، پدرت فدایت شود کارها را از من پنهان مکن که از نصیب خود بى ‏بهره بمانى ، والسلام .(4)

پی نوشت و منابع :

1) یکى از کسانى است که مورد وثوق و اطمینان امام کاظم علیه السلام بوده است . براى تحقیق بیشتر رجوع کنید به معجم رجال حدیث : 192/23.

2) سوره بقره ، آیه 245 .

3) سوره طلاق ، آیه 7 .

4) تفسیر عیّاشى : 131/1 ح 18، بحار الأنوار : 103/50 ح 18، تفسیر برهان : 234/1 ح 5 .

فضائل امام جواد علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل امام جواد علیه السلام

یوسف بن حاتم شامى در کتاب «درّ النظیم» از ابراهیم بن سعید نقل مى ‏کند که گفت: حضرت جواد علیه السلام را دیدم که دست مبارکش را به برگهاى زیتون مى‏ زد و آنها به نقره تبدیل مى ‏شد، من بسیارى از آنها را گرفتم و در بازار مصرف کردم و هیچگونه تغییرى نکرد.

نوادر المعجزات: 180 ح4، دلائل الإمامة: 398 ح 8 ، مدینة المعاجز: 319/7 ح 45.

فضائل امام جواد علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل امام جواد علیه السلام

کلینى ‏رحمه الله در کتاب «کافى» از یحیى صنعانى نقل کرده است که گفت:

    در مکّه خدمت حضرت رضا علیه السلام رسیدم و دیدم که آن حضرت براى فرزندش امام جواد علیه السلام موز را پوست مى ‏کند و به او مى‏ خوراند . به ایشان عرض کردم: فدایت شوم ایشان آن نوزاد مبارک است ؟

 فرمود : نعم ، یا یحیى هذا المولود الّذی لم یولد فی الإسلام مثله مولود أعظم برکة على شیعتنا منه .

 بلى اى یحیى ، این نوزادى است که در اسلام بابرکت تر از او براى شیعیان فرزندى به دنیا نیامده است.

الکافى : 360/6، بحار الأنوار : 35/50 ح 24.

فضائل امام جواد علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل امام جواد علیه السلام

سیّد بن طاووس رحمه الله در کتاب «مهج الدعوات» از اُمّ عیسى دختر مأمون نقل کرده است که گفت: من زیاد بر شوهر خود یعنى حضرت محمّد بن على علیهما السلام غیرت مى‏ورزیدم و مراقب او بودم، روزى بر پدرم مأمون وارد شدم در حالى که مست بود و نمى ‏توانست درست بیندیشد .

    به غلام خود گفت : شمشیر مرا بده، شمشیر را گرفت و سوار شد و گفت: بخدا قسم مى ‏روم و او را مى‏ کشم.

فضائل امام جواد علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل امام جواد علیهم السلام

اربلى‏ رحمه الله در کتاب «کشف الغمّة» از محمّد بن طلحه نقل کرده است: مأمون یکسال بعد از شهادت حضرت رضا علیه السلام به بغداد آمد، روزى به قصد شکار از شهر خارج شد و در مسیر راه از کوچه ‏اى عبورش افتاد که بچه ‏ها در آنجا بازى مى‏ کردند و حضرت جواد علیه السلام با آنها ایستاده بود و در آن هنگام یازده سال بیشتر از عمر شریفش نگذشته بود.

    بچّه ‏ها با مشاهده مأمون همگى پراکنده شده و فرار کردند، ولى حضرت جواد علیه السلام از جاى خود حرکت نکرد. مأمون نزدیک آمد و نگاهى به آن حضرت نمود و گفت: اى پسر چرا به همراه بچّه ‏ها فرار نکردى؟

امام علیه السلام فوراً جواب داد: اى امیرالمؤمنین (!!) راه تنگ نبود تا با رفتن خود آن را وسیع گردانم، و گناهى مرتکب نشده ‏ام تا از عقوبت آن بترسم، و گمانم به تو نیکو است که کسى را بدون گناه ضرر نمى ‏رسانى.

 مأمون از آن سخنان شیوا و محکم او بسیار تعجّب کرد و عرض کرد: اسم تو چیست؟

 فرمود: نام من محمّد است . عرض کرد: فرزند چه کسى هستى؟

 فرمود: من فرزند على بن موسى الرضا هستم.

    مأمون بر پدر آن حضرت درود و رحمت فرستاد ، و به سوى مقصد خود روانه شد ، چون از آبادى دور شد بازِ شکارى را بدنبال درّاجى(1) فرستاد، باز از دیدگان او براى مدّتى ناپدید گشت، و وقتى برگشت در منقارش ماهى کوچکى بود که هنوز آثار حیات در وجودش مشاهده مى‏ شد، خلیفه از دیدن آن بسیار تعجب کرد، سپس آن را در دستش گرفت و از همان راهى که آمده بود برگشت .

    چون به آن محلّ که حضرت جواد علیه السلام را ملاقات کرده بود رسید بچّه‏ ها را دید که مثل سابق آنجا را ترک گفته و فرار نمودند ولى این بار هم آن حضرت از جاى خود حرکت نکرد و همانجا ایستاد، خلیفه نزدیک آمد و سؤال کرد: در دست من چیست؟

 فرمود: یا أمیرالمؤمنین(!!) إنّ اللَّه خلق بمشیّته فی بحر قدرته سمکاً صغاراً تصیدها بزاة الملوک والخلفاء، فیختبرون بها سلالة أهل بیت النبوّة.

 خداوند تبارک و تعالى به مشیّت خود در دریاى قدرتش ماهى‏هاى کوچکى را مى‏ آفریند، و باز شکارى پادشاهان آن را صید مى‏ کند و پادشاهان آن را در میان دست پنهان مى ‏کنند تا فرزندان اهل بیت نبوّت را با این وسیله امتحان کنند .

    چون مأمون این کلمات را از آن حضرت شنید تعجب کرد، و ضمن نگاه عمیقى که به او کرد گفت: براستى که فرزند امام رضا علیه السلام هستى، و احسان خود را به آن حضرت دو چندان کرد.(2)

پی نوشت :

1) درّاج: پرنده‏ اى است شبیه کبک.

2) کشف الغمّة : 344/2 ، بحار الأنوار : 91/50 ح 6 .

منبع :

کتاب قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام

جلد اول

بخش مناقب امام جواد علیهم السلام

روایت اول