بسم الله الرحمن الرحیم
آیا دین چیزی جزء محبت و دوستی است ؟
عیّاشى رحمه الله در کتاب «تفسیر» از برید بن معاویه عجلى نقل کرده است که گفت : نزد امام باقر علیه السلام حاضر بودم که ناگاه شخصى که از خراسان پیاده براى ملاقات آن حضرت سفر کرده بود وارد شد ، دو پاى خود را که ترکیدگى و شکاف برداشته بود براى نشان دادن بیرون آورد و عرض کرد :
بخدا قسم چیزى جز محبّت شما اهل بیت مرا به این کار وا نداشت ، و دوستى شما باعث شد که این راه طولانى را پیاده بپیمایم .
امام باقر علیه السلام فرمود : واللَّه لو أحبّنا حجر حشره اللَّه معنا، وهل الدین إلّا الحبّ؟
بخدا قسم اگر سنگى ما را دوست بدارد خداوند تبارک و تعالى او را با ما محشور گرداند ، و آیا دین چیزى جز محبّت است ؟
همانا خداوند مى فرماید :
«قُلْ إنْ کُنْتُم تُحِبُّونَ اللَّه فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللَّه » (سوره آل عمران ، آیه 31) ، «بگو اگر شما خدا را دوست دارید از من پیروى کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد» .
و فرموده است : «یُحِبُّونَ مَن هاجَرَ إلَیْهِم » (سوره حشر ، آیه 9 .) .
«مهاجرین را که بسوى ایشان آمدند دوست مى دارند» .
(و دو مرتبه تکرار فرمود :) آیا دین چیزى جز محبّت و دوستى است ؟
منابع :
تفسیر عیّاشى: 167/1 ح 27، بحار الأنوار : 95/27 ح 57، تفسیر برهان : 277/1 ح9.
