به شناخت ما نمیرسدمگر کسی که خداوندبر او منت گذارد

بسم الله الرحمن الرحیم 

به شناخت ما نمیرسد مگر کسی که خداوند‌ بر او منت گذارد

 ابن شهر آشوب ‏رحمه الله در کتاب «مناقب» از عسکر - غلام حضرت جواد علیه السلام - نقل کرده است که گفت:

    بر آن حضرت وارد شدم و از روى تعجب با خود گفتم: سبحان اللَّه، چقدر چهره مولایم گندمگون و بدن او ضعیف است! بخدا قسم هنوز این کلامم را تمام نکرده بودم که ناگاه دیدم قد مبارک او طویل و جسم شریفش عریض گشت به طوریکه ایوان خانه را از هر جهت پر کرد.

    سپس دیدم رنگ بدن او مثل شب تاریک سیاه شد، بعد از آن دیدم از برف سفیدتر و سپس مثل خون قرمز گردید و بعد از آن مانند برگ سبز شاخه‏ هاى درختان سبز شد، سپس جسم او کاهیده گردید تا به صورت اوّل برگشت و رنگ بدن حالت اصلى خود را یافت و من که از دیدن این صحنه عجیب مبهوت زده شده بودم با رو به زمین افتادم.

    آنگاه حضرت جواد علیه السلام مرا با صداى بلند نهیب زد و فرمود:

 یا عسکر، تشکّون فنبّئکم وتضعفون فنقوّیکم، واللَّه لایصل إلى حقیقة معرفتنا إلّا من منّ اللَّه علیه بنا وارتضاه لنا ولیّاً.

 اى عسکر! دچار شک و تردید مى‏ شوید ما شما را آگاه مى‏ کنیم ، و سست و ضعیف مى‏ شوید و ما شما را تقویت مى‏ کنیم. و بخدا قسم به حقیقت معرفت و شناخت ما نمى ‏رسد مگر کسى که خداوند بر او منّت گذارد و او را به عنوان ولى و دوست ما پسند کند و برگزیند .

منابع :

 المناقب : 387/4 ، بحار الأنوار : 55/50 ح 31، مدینة المعاجز: 345/7 ح 66 ، دلائل الإمامة: 404 ح 25.