امام مبین

بسم الله الرحمن الرحیم

امام مبین 

در همان کتاب از ابن عبّاس روایت مى ‏کند که گفت: چون آیه شریفه «وَکُلُّ شَیْ‏ء أحْصَیْناهُ فی إمام ‏مُبین»(سوره یس ، آیه 12) »هر چیزى را در امام مبین جمع کرده و شمارش نمودیم»، نازل شد، آن دو نفر(  یعنى ابوبکر و عمر که به خاطر تقیّه در بسیارى از احادیث تصریح به اسامى آنها نشده و به طور کنایه ذکر گردیده است ) برخاستند و عرض ‏کردند: اى رسول خدا ؛ مقصود از امام مبین چیست ؟ آیا تورات است ؟ حضرت فرمود: نه، عرض کردند: آیا انجیل است ؟ فرمود: نه، عرض کردند: پس حتماً قرآن است. فرمود: نه، در این هنگام امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شد، پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم اشاره به آن حضرت کرد و فرمود:

هو هذا الّذی أحصى اللَّه فیه علم کلّ شی‏ء، وإنّ السعید کلّ السعید من أحبّ علیّاً علیه السلام فی حیاته وبعد وفاته، والشقیّ کلّ الشقی من أبغض هذا فی حیاته وبعد وفاته.

او امام مبین است که خدا علم هر چیز را در او فراهم آورده است، و همانا خوشبخت و سعادتمند به تمام معنا کسى است که‏ على علیه السلام را در دوران زندگى و پس از مرگ دوست داشته باشد، و گمراه و بدبخت به تمام معنا کسى است که با على علیه السلام دردوران زندگى و پس از مرگ خود دشمنى کند.

منبع :

 مشارق الأنوار: 55.