بسم الله الرحمن الرحیم
اهل بیت علیهم السلام قبل از حضرت آدم علیهم السلام
در کتاب «بصائر الدرجات» و «عیون المعجزات» آمده است :
روایت شده که:
حبابه والبیّه رحمها اللَّه تا دوران امامت امام باقر علیه السلام در حال حیات بود، روزى خدمت حضرتش شرفیاب شد، حضرت به او فرمود:
اى حبابه! چه شده که مدّتى است نزد ما نمى آیى؟
گفت: پیر شده ام و موهاى سرم سفید شده و غم و اندوهم زیاد گشته است.
امام علیه السلام فرمود: نزدیک بیا.
پس او نزدیک آمد ، حضرت دست مبارکش را روى سرش گذاشت و آنگاه دعایى را خواند که ما متوجّه نشدیم چه دعایى بود، فورى موهاى سرش سیاه شده و جوان گشت، او از این امر خوشحال شد و امام باقرعلیه السلام نیز به خاطر خوشحالى او مسرور گشت .
حبابه گفت: شما را سوگند مىدهم به حقّ کسى که براى شما از پیامبران عهد و میثاق گرفته است شما در عالم اَشباح چگونه بودید ؟
امام علیه السلام فرمود :
یا حبابة ! نوراً قبل أن خلق اللَّه آدم علیه السلام نسبّح اللَّه سبحانه فسبّحت الملائکة بتسبیحنا ولم تکن قبل ذلک ، فلمّا خلق اللَّه تعالى آدم علیه السلام أجرى ذلک النور فیه ؛
اى حبابه! پیش از آنکه خداوند حضرت آدم علیه السلام ، را بیافریند ما نورى بودیم که خداى سبحان را تسبیح مى گفتیم، از تسبیح ما ، فرشتگان تسبیح گفتند، که پیش از ما ، چنین نبودند، وقتى خداوند متعال حضرت آدم علیه السلام را آفرید آن نور را در (صلب) او قرار داد .
منابع :
بحار الأنوار : 284/46 ح 87 ، بصائر الدرجات : 270 ح3 . بخشى از این حدیث در بحار الأنوار : 237/46 ح 16 نقل شده است
