فضائل اهل بیت علیهم السلام

روایات حاوی فضائل های بی شمار اهل بیت علیهم السلام

فضائل اهل بیت علیهم السلام

روایات حاوی فضائل های بی شمار اهل بیت علیهم السلام

مشخصات بلاگ
فضائل اهل بیت علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

در این وبلاگ روایاتی حاوی فضائل بی شمار اهل بیت علیهم السلام گذاشته میشود ... تا بتوانیم اهل بیت علیهم السلام و جایگاهشان را بهتر بشناسیم و درک کنیم .

باشد تا رستگار شویم یاعلی مدد

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی

قطره ای از فضائل اهل بیت علیهم السلام

فضائل امیرالمومنین علیهم السلام

مناقب امیرالمومنین علیهم السلام

مناقب حضرت فاطمه سلام الله علیها

فضائل حضرت فاطمه سلام الله علیها

فضائل امام زمان (عج)

مناقب امام جواد علیهم السلام

فضائل امام جواد علیهم السلام

قطره ای از فضائل امام حسین علیهم السلام

مناقب امام حسن علیهم السلام

فضائل امام حسن علیهم السلام

مناقب امام زمان(عج)

مناقب امام رضا علیهم السلام

فضائل امام رضا علیهم السلام

مناقب امام کاظم علیهم السلام

فضائل امام کاظم علیهم السلام

فضائل امام صادق علیهم السلام

مناقب امام صادق علیهم السلام

مناقب امام هادی علیهم السلام

فضائل امام هادی علیهم السلام

مناقب امام حسین علیه السلام

فضائل پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم

مناقب اهل بیت علیهم السلام

فضائل امام حسین علیهم السلام

مناقب امام محمد باقر علیهم السلام

فضائل امام محمد باقر علیهم السلام

فضائل حضرت عباس علیهم السلام

فضائل حضرت فاطمه س

مناقب مسلم بن عقیل علیهم السلام

فضائل مسلم بن عقیل علیهم السلام

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مناقب پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم» ثبت شده است

بسم الله الرحمن الرحیم 

فضائل امیرالمومنین (ع) و پیامبر (ص) در شب معراج 

 در کتاب «محتضر» از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم روایت شده است که آن‏ حضرت فرمود:

- در معراج و سیرى که در ملکوت آسمان‏ها داشتم - فرشته اى نزد من آمد و عرض کرد: اى محمّد ! از آنها که ‏قبل از تو به رسالت رسیده اند سئوال کن بر چه عقیده ‏اى مبعوث شده اند؟

گفتم: اى پیامبران و اى فرستاده شدگان ؛ شما قبل از من بر چه عقیده ‏اى به رسالت برانگیخته شدید؟ عرض ‏کردند:

على ولایتک وولایة علیّ بن أبی‏طالب علیه السلام.

بر ولایت تو و ولایت علىّ بن ابیطالب علیه السلام .

منابع:

 المحتضر: 125، بحار الأنوار: 307/26 ح 70، تأویل الآیات: 562/2 ح 29، بحار الأنوار: 154/36 ح 134،تفسیر برهان: 147/4 ح 3.

بسم الله الرحمن الرحیم 


فضائل پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله 



برقى رحمه الله در کتاب «محاسن» از امام باقر علیه السلام نقل مى‏ کند که فرمود:


هنگامى که قیامت فرا رسد خداوند تمام مخلوقاتش را از ابتداى خلقت تا انتهاى آن در محلّى جمع کند، ندا کننده ‏اى در آن هنگام فریاد برآورد: هر کس بر رسول اکرم صلى الله علیه وآله وسلم حقّى دارد بپا خیزد، پس عدّه ‏اى از جا برخیزند، از آنها سئوال شود: حقّ شما بر پیامبر چیست؟


در جواب مى‏ گویند: کنّا نصل أهل بیته من بعده.


ما بعد از آن حضرت به اهل بیت او احسان مى ‏کردیم.


به آنها گفته شود: اذهبوا فطوفوا فی الناس فمن کانت له عندکم ید فخذوا بیده‏ فأدخلوه الجنّة.


بروید و در میان مردم بگردید هر کس به شما لطفى کرده و نعمتى بخشیده دست او راگرفته وارد بهشت کنید.(1)


در روایت دیگرى از آن حضرت نقل شده است که فرمود:


من اصطنع إلى أحد من أهل بیتی یداً اُکافیه یوم القیامة.(2)


هر کس به یکى از اهل بیت من نعمتى بخشیده و احسانى کرده فرداى قیامت من او راپاداش خواهم داد.


منابع :


1) المحاسن: 47 ح 109، وسائل الشیعة: 558/11 ح 9، بحار الأنوار: 228/26 ح 4 به نقل از تفسیر قمى.


2) المحاسن: 48 ح 111، بحار الأنوار: 228/26 ح 6.


بسم الله الرحمن الرحیم


شفاعت پیامبر (ص) در روز قیامت به واسطه دوستی با اهل بیت (ع)


شیخ صدوق رحمه الله در کتاب «خصال» از حضرت رضا علیه السلام، از پدران ‏بزرگوارش: نقل کرده که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرموده است:

أربعة أنا الشفیع لهم یوم القیامة ولو آتونی بذنوب أهل الأرض: المعین‏ لأهل بیتی، والقاضی لهم حوائجهم عند ما اضطرّوا إلیه، والمحبّ لهم بقلبه‏ ولسانه، والدافع عنهم بیده.

فرداى قیامت براى چهار گروه شفاعت خواهم کرد گرچه با گناهان اهل زمین بر من‏ وارد شوند: آنان که به اهل بیت من کمک کرده اند، و کسانى که هنگام احتیاج حوائج آنها را برآورده کرده اند، و آنها که به قلب و زبان خود با اهل بیت من دوستى کرده اند، و کسانى که ‏از ایشان با نیروى خود دفاع نموده و آنها را حمایت کرده اند.


منابع :


الخصال: 196/1 ح 1، صحیفة الرضا علیه السلام: 2، بحار الأنوار: 225/96 ح 24، عیون اخبار الرضا علیه السلام: 253/1، امالى طوسى: 376/1، بحار الأنوار: 220/96 ح 10، بشارة المصطفى:  17 (با اندکى اختلاف)، بحار الأنوار:123/68 ح 51 و ص 135 ح 70.