بسم الله الرحمن الرحیم
فضائل پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
برقى رحمه الله در کتاب «محاسن» از امام باقر علیه السلام نقل مى کند که فرمود:
هنگامى که قیامت فرا رسد خداوند تمام مخلوقاتش را از ابتداى خلقت تا انتهاى آن در محلّى جمع کند، ندا کننده اى در آن هنگام فریاد برآورد: هر کس بر رسول اکرم صلى الله علیه وآله وسلم حقّى دارد بپا خیزد، پس عدّه اى از جا برخیزند، از آنها سئوال شود: حقّ شما بر پیامبر چیست؟
در جواب مى گویند: کنّا نصل أهل بیته من بعده.
ما بعد از آن حضرت به اهل بیت او احسان مى کردیم.
به آنها گفته شود: اذهبوا فطوفوا فی الناس فمن کانت له عندکم ید فخذوا بیده فأدخلوه الجنّة.
بروید و در میان مردم بگردید هر کس به شما لطفى کرده و نعمتى بخشیده دست او راگرفته وارد بهشت کنید.(1)
در روایت دیگرى از آن حضرت نقل شده است که فرمود:
من اصطنع إلى أحد من أهل بیتی یداً اُکافیه یوم القیامة.(2)
هر کس به یکى از اهل بیت من نعمتى بخشیده و احسانى کرده فرداى قیامت من او راپاداش خواهم داد.
منابع :
1) المحاسن: 47 ح 109، وسائل الشیعة: 558/11 ح 9، بحار الأنوار: 228/26 ح 4 به نقل از تفسیر قمى.
2) المحاسن: 48 ح 111، بحار الأنوار: 228/26 ح 6.
بسم الله الرحمن الرحیم
شفاعت پیامبر (ص) در روز قیامت به واسطه دوستی با اهل بیت (ع)
شیخ صدوق رحمه الله در کتاب «خصال» از حضرت رضا علیه السلام، از پدران بزرگوارش: نقل کرده که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرموده است:
أربعة أنا الشفیع لهم یوم القیامة ولو آتونی بذنوب أهل الأرض: المعین لأهل بیتی، والقاضی لهم حوائجهم عند ما اضطرّوا إلیه، والمحبّ لهم بقلبه ولسانه، والدافع عنهم بیده.
فرداى قیامت براى چهار گروه شفاعت خواهم کرد گرچه با گناهان اهل زمین بر من وارد شوند: آنان که به اهل بیت من کمک کرده اند، و کسانى که هنگام احتیاج حوائج آنها را برآورده کرده اند، و آنها که به قلب و زبان خود با اهل بیت من دوستى کرده اند، و کسانى که از ایشان با نیروى خود دفاع نموده و آنها را حمایت کرده اند.
منابع :
الخصال:
196/1 ح 1، صحیفة الرضا علیه السلام: 2، بحار الأنوار: 225/96 ح 24، عیون
اخبار الرضا علیه السلام: 253/1، امالى طوسى: 376/1، بحار الأنوار: 220/96 ح
10، بشارة المصطفى: 17 (با اندکى اختلاف)، بحار الأنوار:123/68 ح 51 و ص
135 ح 70.