کرامت امام حسن مجتبی علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

کرامت امام حسن مجتبی علیه السلام

روایت شده که روزی امام حسن (ع) بر جمعی از مساکین گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک ها را بر روی زمین گذاشته ‌اند و می ‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند:« خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد»و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه ی مساکین خواستند که برای صرف غذا به خانه ی حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی نموده به همه ی آنها لباس­های مناسب هدیه دادند.

منبع :

علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بیروت، 1404 ه.ق، ج  42، ص  213.

شفاعت امام صادق علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

شفاعت امام صادق علیه السلام

شیخ طوسى رحمه الله در کتاب «امالى» روایت کرده است که : سماعة بن مهران بر امام صادق علیه السلام وارد شد ، آن حضرت از او سئوال کرد :

 اى سماعه ! بدترین مردم (از دیدگاه مردم و جامعه) چه کسانى هستند ؟

 عرض کرد : اى فرزند رسول خدا ! ما را بدترین مردم مى‏ شناسند .

 مى‏ گوید : امام صادق علیه السلام که این پاسخ را شنید خشمناک شد بطوریکه چهره مبارکش دگرگون گردید ، سپس او که تکیه داده بود در برابر من نشست و دوباره سئوال فرمود :

 اى سماعه ! مردم بدترین اشخاص را چه کسانى مى ‏دانند ؟

 عرض کردم : بخدا قسم دروغ عرض نکردم اى فرزند رسول خدا ، نزد مردم ما بدترین اشخاص هستیم زیرا آنها ما را کافر و رافضى مى‏ نامند .

 آنگاه امام صادق علیه السلام نگاهى به من کرد و فرمود :

 چگونه خواهید بود وقتى که شما را به طرف بهشت راهنمائى کنند و آنها را به سوى جهنّم برانند ، و چون شما را در دوزخ نبینند آنگاه بگویند :

 «ما لَنا لانَرى رِجالاً کُنّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الأشْرار» (1) .

 «چه شده است کسانى را که بدترین مردم مى ‏دانستیم اکنون اینجا در میان آتش نمى‏ بینیم» .

 یا سماعة بن مهران، إنّه من أساء منکم إساءة مشینا إلى اللَّه تعالى یوم القیامة بأقدامنا فنشفع فیه فنشفّع .

 اى سماعة بن مهران ! اگر یکى از شما گناهى را مرتکب شده باشد ما با پاى خود به درگاه الهى مى‏ رویم و براى او شفاعت مى ‏کنیم ، و خداوند شفاعت ما را درباره او مى ‏پذیرد .

 بخدا قسم ده نفر از شما وارد دوزخ نمى‏ شود ، بخدا قسم پنج نفر از شما وارد دوزخ نمی ‏شود ، بخدا قسم سه نفر از شما وارد دوزخ نمى ‏شود ، بخدا قسم حتّى یک نفر از شما به جهنّم نخواهد رفت ، در درجات بهشت با یکدیگر رقابت کنید ، و دشمنان خود را با داشتن تقوا و پاکدامنى براى همیشه اندوهناک سازید .(2)

منابع :

1) سوره ص ، آیه 62 .

2) امالى طوسى : 295 ح 28 مجلس 11 ، وسائل الشیعه: 197/11 ح 22، تفسیر برهان : 63/4 ح6، بحار الأنوار : 117/68 ح 41 و ج : 259/24 ح 10 به نقل از تأویل الآیات : 507/1 ح 10 .

فضائل امام صادق علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم 

فضائل امام صادق علیه السلام

 محمّد بن جریر طبرى رحمه الله در کتاب «نوادر المعجزات» از قیس بن خالد نقل کرده است که گفت : امام صادق علیه السلام را دیدم که با دست چپ مناره مسجد پیغمبر صلى الله علیه وآله وسلم و با دست راست دیوارهاى قبر را بالا برد ، و آنها را به ابرها و کناره آسمان رسانید ، سپس فرمود :

 أنا جعفر ، أنا نهر الأغور ، أنا صاحب الآیات الأقمر ، أنا ابن شبیر وشبّر .

 من جعفرم ، من رودخانه عمیقم ، من صاحب نشانه ‏هاى روشنم ، من فرزند حسن و حسینم .

منابع :

نوادر المعجزات: 137 ح2، دلائل الإمامة: 248 ح2، عنه مدینة المعاجز: 214/5 ح4.

تبدیل بدی های شیعیان به خوبی ها و ثواب ها

بسم الله الرحمن الرحیم 

تبدیل بدی های شیعیان به خوبی ها و ثواب ها

شیخ مفید قدس سره از محمّد بن مسلم ثقفى نقل مى‏ کند که گفت : از امام باقر علیه السلام درباره این آیه سئوال کردم :«فَاُولئِکَ یُبَدِّلُ اللَّه سَیِّئاتِهِمْ حَسَنات وَکانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً »(1)«خداوند بدى ‏هاى ایشان را به خوبى ‏ها تبدیل مى‏ کند و خداوند آمرزنده و مهربان مى ‏باشد» ، حضرت فرمود :

 فرداى قیامت مؤمن گنه‏کارى را در محلّ بازرسى و حساب نگه مى‏ دارند ، و خداوند خودش بررسى حساب او را به عهده دارد و کسى را از آن آگاه نمى ‏کند ، گناهانش را بیاد او مى ‏آورد و او به همه بدى هاى خود اقرار و اعتراف مى‏ نماید ، آنگاه خداوند به آنها که مى‏ نویسند دستور مى‏ دهد همه آن‏ها را به خوبى‏ ها و ثواب‏ها تبدیل کنید و پس از آن براى مردم ظاهر کنید .

 مردم وقتى پرونده او را مى‏ بینند مى‏ گویند : آیا این بنده حتّى یک گناه نداشته است ؟ سپس خداوند او را به بهشت روانه سازد .

 فهذا تأویل الآیة وهی فی المذنبین من شیعتنا خاصّة.

 و این است تفسیر و تأویل این آیه شریفه ، و این تنها در مورد گنه‏کاران شیعه است ، یعنى این لطف الهى مخصوص شیعیان ما اهل بیت است .(2)

منابع :

1) سوره فرقان ، آیه 70 .

2) امالى مفید : 298 ح 8 ، بحار الأنوار : 100/68 ح4، امالى طوسى : 72 ح 14 مجلس سوّم ، تأویل الآیات: 382/1 ح 20، بحار الأنوار : 261/7 ح 12، تفسیر برهان : 175/3 ح3، بشارة المصطفى: 7.

میزان علاقه امام صادق علیهم السلام به امام کاظم علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

20 شوال : دستگیری امام کاظم علیه السلام

میزان علاقه امام صادق علیه السلام به امام کاظم علیه السلام

 روایت شده است که : به امام صادق علیه السلام عرض کردند : دوستى شما به فرزندت موسى علیه السلام چقدر است ؟

 فرمود : وددت أن لیس لی ولد غیره حتّى لایشرکه فی حبّی له أحد.

 دوست داشتم غیر از او فرزندى نمى‏ داشتم تا در دوستى من با او شرکت نمى‏ کرد ، و همه محبّت و دوستى من از آنِ او بود .

منابع :

کشف الغمّة: 207/2، بحار الأنوار : 209/78 ح 78.

معجزه آوردن پرنده بهشتی از عرش توسط امام هادی علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

معجزه آوردن پرنده بهشتی از عرش توسط امام هادی علیه السلام

 ابوجعفر محمّد بن جریر طبرى‏ رحمه الله در کتاب «دلائل الإمامه» از عمّار بن زید نقل کرده است که گفت:

    به امام هادى علیه السلام عرض کردم: آیا شما مى ‏توانید به آسمان بالا روید و چیزى با خود بیاورید که نمونه ‏اش در زمین نیست ؟

    تا این درخواست را نمودم ، دیدم امام علیه السلام در هوا بالا رفت و من به ایشان نگاه کردم تا از نظرم پنهان گردید، پس از مدّتى برگشت و با خود پرنده ‏اى طلائى آورد که در گوشهایش گوشواره ‏هاى طلا و در منقارش درّ گرانبهائى بود و مى‏ گفت :

    «لا اله إلاّ اللَّه ، محمّد رسول اللَّه ، علیّ ولیّ اللَّه»«خدایى جز خداوند یکتا نیست ، محمّد صلى الله علیه وآله وسلم فرستاده خداوند است ، و على ولىّ پروردگار است» .

امام علیه السلام فرمود: هذا طیر من طیور الجنّة .

این پرنده ‏اى از پرندگان بهشت است.

    سپس آن را رها کرد، و او بازگشت .

منابع :

 نوادر المعجزات: 185 ح3، دلائل الامامة: 413 ح5.

دو دست حضرت عباس (ع) برای شفاعت کافی است

بسم الله الرحمن الرحیم

دو دست حضرت عباس (ع) برای شفاعت  کافی است

روایت شده که وقتی روز قیامت بر پا می شود ، پیامبر صلوات الله علیه و علی آله به مولا علی علیه السلام می فرمایند که به زهرا بگو ، برای شفاعت و نجات امت چه داری ؟ مولا پیام حضرت رسول را به خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها می رسانند و ایشان در پاسخ می فرمایند که :

" یا امیر المؤمنین ! کفانا لاجل ِ هذا المقام ِ الیدان ِ المَقطوعتان ِ مـِـن ابنی العباس "

ای امیر المؤمنین ! دو دست بریده پسرم عباس برای ما در مورد شفاعت کافی ست .

منبع :

 معالی السبطین ، جلد 1 ، صفحه 452

فضائل امیرالمومنین علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

فضائل امیرالمومنین علیه السلام

 شیخ صدوق رحمه الله در کتاب «امالى» از سلمان فارسى سلام اللَّه علیه نقل کرده است: ابلیس لعنه اللَّه ‏عبورش به چند نفر افتاد که به امیرالمؤمنین علیه السلام دشنام مى‏ دادند، در مقابل آنها ایستاد، سئوال کردند کیست که ‏پیش روى ما ایستاده است ؟

گفت: من ابو مرّه ام، گفتند: سخنان ما را شنیدى ؟

گفت: بدا به حال شما مولاى خود علىّ بن ابى طالب علیه السلام را ناسزا مى‏ گوئید ؟

گفتند: از کجا دانستى که او ولىّ امر ما است ؟

گفت: از کلام پیغمبرتان که فرمود:

من کنت مولاه فعلیّ مولاه، اللهمّ وال من والاه وعاد من عاداه، وانصر من نصره واخذل من خذله.

هر کس من مولاى او هستم پس از من على علیه السلام مولاى او است، خدایا آن کس که على را دوست دارد دوست بدار، و با دشمن‏او دشمن باش.

سپس به او گفتند: آیا تو از موالیان و شیعیان آن حضرت هستى ؟ گفت: من ولایتش را ندارم و از شیعیان او نیستم ‏ولى او را دوست دارم، و هر کس با او دشمنى کند من در مال و فرزندش با او شرکت دارم.

به او گفتند: آیا حدیثى درباره على علیه السلام نمى‏ گوئى ؟

گفت: اى گروه عهدشکنان و ظالمان و خارج شدگان از دین ؛ گوش کنید تا برایتان بگویم:

خدا را در میان طایفه جنّ دوازده هزار سال عبادت کردم، و وقتى آنها به هلاکت رسیدند از تنهائى خود به ‏خداوند شکایت کردم مرا به آسمان دنیا بردند، در آنجا هم دوازده هزار سال در جمع فرشتگان خدا را پرستش ‏کردم، و در حالى که به تسبیح و تقدیس پروردگار مشغول بودیم ناگهان نورى که تشعشع و درخشندگى آن زیاد بود از مقابل ما گذشت، فرشتگان همگى براى آن نور سجده کردند و گفتند: «سبّوح قدّوس» پاک و منزّه است‏ خداوند، این نور فرشته اى مقرّب یا پیغمبرى مرسل است.

ندائى آمد: این نور طینت و سرشت علىّ بن ابى طالب صلوات اللَّه علیه است.

منابع :

 امالى صدوق: 427 ح 6 مجلس 55، بحار الأنوار: 162/39 ح 1، مدینة المعاجز: 123/1 ح 70، علل الشرایع: 143 ح 9.