فضائل اهل بیت علیهم السلام

روایات حاوی فضائل های بی شمار اهل بیت علیهم السلام

فضائل اهل بیت علیهم السلام

روایات حاوی فضائل های بی شمار اهل بیت علیهم السلام

مشخصات بلاگ
فضائل اهل بیت علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

در این وبلاگ روایاتی حاوی فضائل بی شمار اهل بیت علیهم السلام گذاشته میشود ... تا بتوانیم اهل بیت علیهم السلام و جایگاهشان را بهتر بشناسیم و درک کنیم .

باشد تا رستگار شویم یاعلی مدد

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی

قطره ای از فضائل اهل بیت علیهم السلام

فضائل امیرالمومنین علیهم السلام

مناقب امیرالمومنین علیهم السلام

مناقب حضرت فاطمه سلام الله علیها

فضائل حضرت فاطمه سلام الله علیها

فضائل امام زمان (عج)

مناقب امام جواد علیهم السلام

فضائل امام جواد علیهم السلام

قطره ای از فضائل امام حسین علیهم السلام

مناقب امام حسن علیهم السلام

فضائل امام حسن علیهم السلام

مناقب امام زمان(عج)

مناقب امام رضا علیهم السلام

فضائل امام رضا علیهم السلام

مناقب امام کاظم علیهم السلام

فضائل امام کاظم علیهم السلام

فضائل امام صادق علیهم السلام

مناقب امام صادق علیهم السلام

مناقب امام هادی علیهم السلام

فضائل امام هادی علیهم السلام

مناقب امام حسین علیه السلام

فضائل پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم

مناقب اهل بیت علیهم السلام

فضائل امام حسین علیهم السلام

مناقب امام محمد باقر علیهم السلام

فضائل امام محمد باقر علیهم السلام

فضائل حضرت عباس علیهم السلام

فضائل حضرت فاطمه س

مناقب مسلم بن عقیل علیهم السلام

فضائل مسلم بن عقیل علیهم السلام

۱۱۲ مطلب با موضوع «کتاب قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام» ثبت شده است

بسم الله الرحمن الرحیم


حَیِّ عَلی خَیرِ العَمل



 محدّث نورى رحمه الله در کتاب «مستدرک» مى‏ گوید :


    روایت شده است که از امام صادق علیه السلام سئوال شد : معناى «حیّ على خیر العمل» «به بهترین اعمال روى آورید» چیست و کدام عمل است ؟ فرمود :


 خیر العمل : الولایة.


 بهترین عمل ولایت ما اهل بیت است .


 و در روایت دیگرى فرموده ‏اند :


 برّ فاطمة وولدهاعلیهم السلام.


 بهترین عمل، نیکى و احسان به حضرت فاطمه‏ علیها السلام و فرزندان اوعلیهم السلام است.


منابع :


 مستدرک: 70/4 سطر 4 به نقل از معانی الأخبار: 38 ح1، التوحید: 241 ح2، مناقب ابن شهراشوب: 326/3، بحار الأنوار : 44/43 ح 44.


بسم الله الرحمن الرحیم 


شمایل امام زمان (عج) در کلام امیرالمومنین علیهم السلام



 نعمانى ‏رحمه الله در کتاب «غیبت» روایت کرده است که: امیرالمؤمنین على علیه السلام نگاهى به فرزندش امام حسین علیه السلام کرد و فرمود:


 این فرزندم سیّد و سرور قوم است همان طور که رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم او را سیّد نامیده است، خداوند از نسل او فرزندى به دنیا آورد که همنام پیغمبر اکرم ‏صلى الله علیه وآله وسلم است و از نظر شکل ، شمایل ، خلق و خوى به او شباهت دارد، و در هنگام غفلت مردم ، وقتى که از حق و حقیقت اثرى نمانده ، و ظلم و ستم آشکار شده باشد خروج خواهد کرد ، و به خدا سوگند اگر خروج نکند او را گردن مى‏زنند.


 یفرح بخروجه أهل السماوات وسکّانها، وهو رجل أجلى الجبین، أقنى الأنف، ضخم البطن، ازیل الفخذین، بفخذه الیمنى شامة، أفلج الثنایا، یملأ الأرض عدلاً کما ملئت ظلماً وجوراً.


 اهل آسمان‏ها و ساکنان آنها با ظهور او شادمان شوند، پیشانى او باز، بینى‏ اش کشیده و باریک، شکمش فربه و ران‏هاى او عریض است ، بر روى ران راستش خال و علامتى است، و دندان‏هاى مبارکش جدا از هم است و او زمین را پر از عدل و داد کند همان طور که از جور و ستم پر شده باشد.


منابع :


غیبة نعمانى : 214، بحار الأنوار : 39/51 ح 19، إثبات الهداة: 538/3 ح 493.


بسم الله الرحمن الرحیم



ائمه اطهار علیهم السلام وجه الله هستند



 برسى رحمه الله در کتاب «مشارق الأنوار» نقل کرده است: امیر المؤمنین علیه السلام به رمیله - که یکى از شیعیان‏ خاصّ آن حضرت است و مریض شده بود - فرمود:


اى رمیله ؛ دچار تب شدیدى شدى سپس مقدارى سبکى احساس کردى و به مسجد براى نماز آمدى ؟


گفت: بلى اى سرور من ؛ از کجا دانستى ؟ فرمود:


یا رمیلة؛ ما من مؤمن ولا مؤمنة یمرض إلّا مرضنا لمرضه، ولا حزن إلّا حزنّا لحزنه، ولا دعا إلّا آمنّا لدعائه،ولا سکت إلّا دعونا له، ولامؤمن ولامؤمنة فی المشارق والمغارب إلّا ونحن معه.


اى رمیله ؛ زن و مرد مؤمنى نیست که مریض شود مگر اینکه ما به خاطر مریضى او مریض مى‏ شویم، و هرگاه محزون گردد مابه خاطر حزن او محزون مى‏ شویم، و هر زمان دعا کند ما به دعاى او آمین مى‏ گوئیم، و وقتى ساکت باشد ما براى او دعا مى‏ کنیم، و هر کجا در مشرق و مغرب مرد و زن مؤمنى باشد ما با او هستیم.(1)


مؤلّف رحمه الله گوید: فرمایش پروردگار «أیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّه»(2) »به هر طرف روى آورید آنجا وجه خداست»، مطلبى را که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود تأیید مى‏ کند ؛ زیرا در روایات بسیار زیادى فرموده اند که مقصود از وجه‏ خدا ائمّه علیهم السلام هستند و در مورد پیغمبر و امیرالمؤمنین علیهما السلام نیز روایات خاصّى وارد شده است.(3)


و وجه بودن ایشان یا به خاطر این است که آنها صاحب وجاهت و آبرو و مرتبه اند نزد خداوند، و یا به خاطر آن‏است که آنها جهتى هستند که خداوند امر فرموده مردم به آن جهت توجّه کنند و روى آورند، و توجّه به خدا ممکن نیست مگر به سبب توجّه به ایشان، و از کسى عملى پذیرفته نمى‏ شود مگر با ولایت این بزرگواران.


منابع :


1) مشارق الأنوار: 77، بحار الأنوار: 154/26 ح 43 و 140/26 ح 11 (با کمى اختلاف) به نقل از بصائر الدرجات: 259 ح 1، مدینة المعاجز: 175/2 و176 ح 479 و 480.


2) سوره بقره، آیه 115.  


3) براى اطّلاع بیشتر به بحار الأنوار: 191/24 باب 53 (که ائمّه علیهم السلام جنب اللَّه و وجه اللَّه هستند) مراجعه کنید.


بسم الله الرحمن الرحیم 


بخشیدن تمام اموال در راه خدا


ابن شهر آشوب می نویسد:امام رضا (ع) در روز عرفه در خراسان، تمام اموال خود را در راه خدا بخشید «فضل بن سهل» گفت: این گونه بخشش زیان آور است. فرمود: نه، بلکه سودآور است. هرگز آنچه را که موجب اجر و پاداش اخروی است غرامت مشمار.


منبع:


مناقب، ج 4، ص 360.


 بسم الله الرحمن الرحیم


جدال درباره زمان ظهور = گمراهی



 طبق روایاتى که وارد شده مراد از «ساعة» - در این آیات : «یَسْئَلُونَکَ عَنِ الساعَة»(1) «از تو درباره آن ساعت مى‏ پرسند» ،«وَعِنْدَهُ عِلْمُ الساعَة»(2) «علم به آن ساعت نزد او است» ، «وَما یُدْریکَ لَعَلّ الساعَة»(3) «و تو چه مى‏ دانى شاید آن ساعت موقعش نزدیک باشد» ، و «الَّذینَ یُمارُونَ فِی الساعَة»(4) «کسانى که درباره آن ساعت جدال مى‏ کنند هر آینه در گمراهى دور و درازى هستند» - وجود مقدّس حضرت مهدى ارواحنا فداه و ظهور شریف آن حضرت است .(5)


منابع :


1) سوره أعراف ، آیه 187 ؛ سوره نازعات ، آیه 2


2) سوره زخرف ، آیه 85 .


3) سوره أحزاب ، آیه 63 ؛ سوره شورى ، آیه 4.


4)  سوره شورى ، آیه 18 .


5) بحار الأنوار : 1/53 ح 6.


بسم الله الرحمن الرحیم


حلقه بهشت 


در همان کتاب از کتاب «مناقب» نقل کرده است که رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود:


خداوند پایه و ستونى در بهشت قرار داده که براى اهل آن نور مى ‏دهد همان طور که خورشید براى اهل زمین نورافشانى مى ‏کند و به آن پایه جز على علیه السلام وشیعیان او دسترسى ندارند.


وإنّ حلقة باب الجنّة من یاقوتة حمراء طولها خمسون عاماً على صفائح من ذهب، إذا نقرت طنّت وقالت فی‏طنینها: یا علیّ.


و همانا حلقه در بهشت از یاقوت سرخ است (طول آن مسافت پنجاه سال راه است) که بر روى پهنه اى از طلاست، و وقتى برآن کوبیده مى‏ شود آوازى دارد و مى‏ گوید: یا على(1) . (2)


پی نوشت :


1) مترجم گوید: شاعر چه نیکو سروده است:


یک حلقه به باب جنّت آویزان است


دائم به على على على گویان است


این شاهد آن است که دربست بهشت


مختصّ على و جمله یاران است


و شاعر دیگر گفته است:


با دست ولا درب جنان کوبیدم


از حلقه در نام على بشنیدم


یعنى که خداوند جهان فرماید


دربست جنان را به على بخشیدم


2) مشارق الأنوار: 68، ذیل این حدیث در کتاب امالى صدوق: 684 ح3 مجلس 86، و روضة الواعظین: 111، و مدینة المعاجز: 362/2 ح 606 نقل شده ومجلسى رحمه الله آن را در بحار الأنوار: 122/8 ح 13 از امالى صدوق روایت کرده است، و بین قوسین در آن و در کتاب روضة الواعظین نیست.


بسم الله الرحمن الرحیم


امام رضا علیه السلام ، امام مهربان



در زیارت جوادیّه که از حضرت جواد براى پدر بزرگوارش سلام اللَّه علیهما نقل شده اینگونه درود مى ‏فرستیم :


 السلام علیک أیّها الإمام الرؤف .(1)


 درود بر تو اى امام مهربان .


    و خداوند او را «رضا» نامیده است ؛ زیرا او برگزیده و پسندیده خداوند تبارک و تعالى در آسمانش ، و برگزیده رسول او و امامان بعد از او در زمینش مى‏ باشد و همگى از او خشنودند ، و به این لقب اختصاص یافته است چون همانطور که دوستانش از او خشنودند ، مخالفین او هم از آن حضرت راضى و خشنود بوده ‏اند .(2) 


منابع :


1) بحار الأنوار: 55/102 سطر 7، صحیفه رضویّه : 501 .


2) مناقب ابن شهراشوب: 367/4 سطر 2، بحار الأنوار : 10/49



بسم الله الرحمن الرحیم


کرامت امام حسن مجتبی علیه السلام



روایت شده که روزی امام حسن (ع) بر جمعی از مساکین گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک ها را بر روی زمین گذاشته ‌اند و می ‌خورند، چون نظر ایشان به آن حضرت افتاد از امام دعوت کردند و حضرت از اسب پیاده شدند و فرمودند:« خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد»و با ایشان نشستند و از طعام ایشان تناول کردند و سپس از همه ی مساکین خواستند که برای صرف غذا به خانه ی حضرت بروند و حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی نموده به همه ی آنها لباس­های مناسب هدیه دادند.


منبع :


علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بیروت، 1404 ه.ق، ج  42، ص  213.


بسم الله الرحمن الرحیم


شفاعت امام صادق علیه السلام


شیخ طوسى رحمه الله در کتاب «امالى» روایت کرده است که : سماعة بن مهران بر امام صادق علیه السلام وارد شد ، آن حضرت از او سئوال کرد :

 اى سماعه ! بدترین مردم (از دیدگاه مردم و جامعه) چه کسانى هستند ؟

 عرض کرد : اى فرزند رسول خدا ! ما را بدترین مردم مى‏ شناسند .

 مى‏ گوید : امام صادق علیه السلام که این پاسخ را شنید خشمناک شد بطوریکه چهره مبارکش دگرگون گردید ، سپس او که تکیه داده بود در برابر من نشست و دوباره سئوال فرمود :

 اى سماعه ! مردم بدترین اشخاص را چه کسانى مى ‏دانند ؟

 عرض کردم : بخدا قسم دروغ عرض نکردم اى فرزند رسول خدا ، نزد مردم ما بدترین اشخاص هستیم زیرا آنها ما را کافر و رافضى مى‏ نامند .

 آنگاه امام صادق علیه السلام نگاهى به من کرد و فرمود :

 چگونه خواهید بود وقتى که شما را به طرف بهشت راهنمائى کنند و آنها را به سوى جهنّم برانند ، و چون شما را در دوزخ نبینند آنگاه بگویند :

 «ما لَنا لانَرى رِجالاً کُنّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الأشْرار» (1) .

 «چه شده است کسانى را که بدترین مردم مى ‏دانستیم اکنون اینجا در میان آتش نمى‏ بینیم» .

 یا سماعة بن مهران، إنّه من أساء منکم إساءة مشینا إلى اللَّه تعالى یوم القیامة بأقدامنا فنشفع فیه فنشفّع .

 اى سماعة بن مهران ! اگر یکى از شما گناهى را مرتکب شده باشد ما با پاى خود به درگاه الهى مى‏ رویم و براى او شفاعت مى ‏کنیم ، و خداوند شفاعت ما را درباره او مى ‏پذیرد .

 بخدا قسم ده نفر از شما وارد دوزخ نمى‏ شود ، بخدا قسم پنج نفر از شما وارد دوزخ نمی ‏شود ، بخدا قسم سه نفر از شما وارد دوزخ نمى ‏شود ، بخدا قسم حتّى یک نفر از شما به جهنّم نخواهد رفت ، در درجات بهشت با یکدیگر رقابت کنید ، و دشمنان خود را با داشتن تقوا و پاکدامنى براى همیشه اندوهناک سازید .(2)


منابع :


1) سوره ص ، آیه 62 .

2) امالى طوسى : 295 ح 28 مجلس 11 ، وسائل الشیعه: 197/11 ح 22، تفسیر برهان : 63/4 ح6، بحار الأنوار : 117/68 ح 41 و ج : 259/24 ح 10 به نقل از تأویل الآیات : 507/1 ح 10 .




بسم الله الرحمن الرحیم 


فضائل امام صادق علیه السلام



 محمّد بن جریر طبرى رحمه الله در کتاب «نوادر المعجزات» از قیس بن خالد نقل کرده است که گفت : امام صادق علیه السلام را دیدم که با دست چپ مناره مسجد پیغمبر صلى الله علیه وآله وسلم و با دست راست دیوارهاى قبر را بالا برد ، و آنها را به ابرها و کناره آسمان رسانید ، سپس فرمود :


 أنا جعفر ، أنا نهر الأغور ، أنا صاحب الآیات الأقمر ، أنا ابن شبیر وشبّر .


 من جعفرم ، من رودخانه عمیقم ، من صاحب نشانه ‏هاى روشنم ، من فرزند حسن و حسینم .


منابع :


نوادر المعجزات: 137 ح2، دلائل الإمامة: 248 ح2، عنه مدینة المعاجز: 214/5 ح4.